نام علمی سنگ مرمر، آلاباستر (alabaster) است که با ته نشین شدن کربنات کلسیم در حفره های لایم استون که غنی از بی کربنات می باشند تشکیل می شود.
پس از استخراج با انتخاب جهت برش کوپ سنگ، سطح نهایی بدست آمده از سنگ مرمر تغییر خواهد کرد، در صورتیکه برش عرضی و موازی با سطح لایه بندی صورت گیرد، در این حالت طرح های دایره ای بر روی سطح نهایی مشاهده می شوند و در صورتیکه برش به صورت عمودی و در جهت رگه ها صورت گیرد، در سطح نهایی لایه های مختلف شکل گیری سنگ مشاهده می شود. در حال حاضر اکثر سنگبری ها به روش برش عرضی اقدام به برش کپ های مرمر می کنند. زیرا بدین نحو امکان نمایش خاصیت نیمه شفافی سنگ مرمر بهتر محقق می شود و در نورپردازی از پشت سنگ با تفاوت در میزان عبور نور، جلوه های زیبایی خلق می شود.
. بیشترین ترکیبات تشکیل دهنده سنگ مرمر، کلسیت و پس از آن آراگونیت است. دیگر مواد معدنی موجود در سنگ مرمر، خاک رس و کوارتز می باشند.
امکان دارد رنگ سنگ سفید و یا متفاوت مانند رنگهای بژ، نارنجی، قهوه ای، صورتی، قرمز، سبز، آبی آسمانی و زرد باشد که رنگ سنگ نیز به نوع ناخالصی و میزان غلظت آن در سنگ بستگی دارد،
مقاومت سنگ مرمر به آلودگی های جوی بسیار کم است، بنابراین می بایست از آن بیشتر در دکوراسیون داخلی و فضاهایی با میزان رطوبت کم استفاده کرد، حتی در مکانهایی مانند آشپزخانه و یا حمام که امکان وجود اسیدهایی ضعیف وجود دارد، از سنگ مرمر نباید استفاده کرد
نام گذاری سنگ مرمر
سنگ های مرمر بر اساس رنگشان به دسته بندی های زیر تقسیم می شوند: مرمر سفید، مرمر سبز، مرمر نارنجی، مرمر صورتی، مرمر قرمز، مرمر آبی و… که این اسامی بدون در نظر گرفتن منطقه جغرافیایی استخراج آنها و تنها بر حسب ظاهر می باشد. مثلا مرمر سبز یک نام تجاری برای سنگ های مرمری است که به رنگ سبز بوده و میتواند از پاکستان، مکزیک، ایران، افغانستان و ترکیه استخراج شده باشند ولی یک نوع نام گذاری دیگر نیز وجود دارد که می تواند بر حسب مکان صورت گیرد به طور مثال مرمر اوران الجزایری یا مرمر اویا یونانی، همچنین اسم سنگ می تواند به کشور برگردد، مانند مرمر سفید افغانی و یا مرمر سفید هندی؛ در بعضی از موارد نام های خیالی به مرمر داده می شود مانند مرمر ماندریان از کلمبیا و مرمر اعلاء از مکزیک.
